Οι "δυνατοί έρωτες"

Εχθές είχα μια συζήτηση για τους (τάχα μου)"δυνατούς έρωτες", τους έρωτες που σου μένουν, αυτούς που σε έχουν ταλαιπωρήσει, που δεν κρατάνε πολύ,που δεν σου αξίζουν, που κρατάνε μέχρι να σε "εξοντώσουν" ίσως, και φεύγουν -ή φεύγεις εσύ- λίγο πριν στ' αλήθεια σε εξοντώσουν.

Ο έρωτας, μου είπε κάποτε κάποιος σπουδαίος άνθρωπος, είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορείς να το νιώσεις πολλές φορές στη ζωή σου, δεν το αντέχει ο οργανισμός σου. Γίνεται σχεδόν καταστροφικό συναίσθημα, δεν έχει σχέση με την αγάπη, είναι δυνατό αίσθημα που σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου..

Όλοι όσοι κάναμε τη κουβέντα είχαμε ζήσει κάτι τέτοιο, έχει τη χάρη του να έχεις ξεπεράσει ένα τέτοιο έρωτα και να το συζητάς μετά από χρόνια..

Έβγαλα μερικά συμπεράσματα γι ' αυτούς τους έρωτες:

1. Ερωτεύεσαι αυτό που φαντάζεσαι ότι είναι ο άλλος, κι αυτό απέχει πολύ απ' τη πραγματικότητα.
2. Ερωτεύεσαι αυτό που είναι ο άλλος το οποίο είναι κάτι που δεν μπορείς να διαχειριστείς, δεν το θέλεις πραγματικά, δεν έχει ουσία για σένα αλλά στη συγκεκριμένη φάση της ζωής σου θέλεις κάτι που να σε ταλαιπωρεί και να σε σέρνει...σχεδόν διατροφικό αλλά ανθρώπινο.
3. Απ' αυτούς τους έρωτες ξενερώνεις ξαφνικά, μια και καλή, σου γυρνάει η βίδα και λες τέλος.
4. Σπάνια αυτοί οι έρωτες βγάζουν κάπου ωραία, σπάνια γίνονται σχέσεις, αγάπη, και όλα εκείνα που ελπίζεις κι ονειρεύεσαι.
5. Συνήθως τους συναντάς μετά από μεγάλες σχέσεις, μετά από όμορφες σχέσεις, μετά από σχέσεις που πληγώθηκες, που βαρέθηκες κλπ
6. Αυτοί οι έρωτες ακόμα κι αν τους ξεπεράσεις σου μένουν απωθημένο,έχεις ανάγκη μια μέρα να πάρεις το αίμα σου πίσω, να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου λιγάκι επειδή κάποτε άφησες να σε ποδοπατήσουν...Λογικό ακούγεται.
7. Αυτοί οι έρωτες δεν είναι οι αληθινοί.Πιστεύω πως το συναίσθημα είναι μεν δυνατό αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο δυνατό είναι ένας έρωτας που εξελίσσεται..ένας έρωτας που βγάζει κάπου,ο έρωτας που δίνει τη θέση του στην αγάπη.

Είμαι απ' τους ανθρώπους που δεν μου ήταν δύσκολο να "ερωτευτώ" ..για λίγο..

Αρκετές φορές στη ζωή μου ενθουσιάστηκα με ανθρώπους,τους ερωτεύτηκα με ένα τρόπο, και είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που μου άρεσε να ερωτεύομαι κάτι που δεν μου αξίζει, που ίσως με φτύνει, που δεν βγάζει πουθενά,που με τρέχει, που δεν βρίσκω ανταπόκριση.

Έλεγα ότι μου αρέσουν τα δύσκολα.

Και ίσως έτσι να ήταν. Ίσως και έτσι να είναι ακόμη.

Όμως! Εχθές μετά απ' την κουβέντα που έκανα συνειδητοποίησα πως σε όλους αυτούς τους έρωτες ήρθε η μέρα που πήρα το αίμα μου πίσω!

Μπορεί να άργησε αλλά ήρθε η μέρα που έδωσε αυτό που είχα πάρει......πόρτα.

Και ναι, είμαι χαρούμενη γι΄αυτό. Δεν άφησα απωθημένα. Κυνήγησα με κάθε τρόπο ο,τι απωθημένο είχα μέχρι να μου φύγει, μέχρι να μη θέλω άλλο, μέχρι να λιγωθώ και να ξελιγωθώ.

Και όταν πια βρήκα τον έρωτα τον δικό μου , τον αληθινό, αυτόν που εξελίχθηκε σε αγάπη κατάλαβα πως χωρίς εκείνους τους τάχα μου δυνατούς έρωτες δεν θα είχα φτάσει εδώ. Δεν θα είχα τη δυνατότητα να ξεχωρίσω πως ΑΥΤΟΣ είναι ο αληθινός έρωτας.

Λέει, λέει, λέει..

Ακούω διάφορα.

Να αρχίζω να φέρομαι καλύτερα στους ανθρώπους που αγαπώ και μ' αγαπούν λέει.

Να γίνω καλύτερος άνθρωπος, μπορώ κι άλλο λέει.

Να εκφράζω ελεύθερα αυτά που πιστεύω λέει,να μη στενοχωριέμαι με τους μαλάκες που συναναστρέφομαι, να μη τους παίρνω σοβαρά λέει.

Να αγνοώ τους κομπλεξικούς και αυτούς που προσπαθούν συνεχώς να μου μεταδώσουν αρνητική ενέργεια λέει.

Να κάνω οικονομία, να μη πετάω τα λεφτά μου από 'δω και από 'κεί λέει, έρχονται στενέματα λέει.

Να ξεβάφομαι καλά πριν κοιμηθώ, να προσέχω μη κάνω ρυτίδες λέει.

Να ελαττώσω το κάπνισμα, κάνει κακό σε όλα λέει, κι εγώ καπνίζω σαν φουγάρο.

Να σταματήσω να έχω φοβίες, άγχος και πάσης φύσεως αρνητικό συναίσθημα που με αποσυντονίζει , με αλλοιώνει και με χαλάει λέει.

Να συμμαζέψω λίγο το "ρημάδι" το δωμάτιο μου, που είναι σαν το Ζάρα Σάββατο μεσημέρι,παραμονή Πρωτοχρονιάς, λέει.

Να σταματήσω να τα αφήνω όλα για την τελευταία στιγμή, να αποκτήσω πειθαρχία λέει.

Να μην αργώ τις ταινίες στο video club, έλεος λέει.

Να σταματήσω να περνάω κρίσεις καχυποψίας, γίνομαι κουτοπόνηρη λέει.

Life planning vs arkoudaki

Είμαι το αρκουδάκι και είμαι καλά.

Και δεν θέλω εξυπνάδες.

Άλλο και τούτο πάλι σήμερα, να προσπαθούν μερικοί να σε πείσουν σώνει και ντε πως πρέπει να βάλω στόχο, να φτιάξω πορεία, να δώσω απάντηση για το πως θέλω να είμαι στα 40.

Και δεν σε ικανοποιεί η απάντηση "Θέλω να έχω μια όμορφη οικογένεια με άντρα και παιδιά που θα λατρεύω", όχι δεν σε ικανοποιεί εσύ θες κι άλλα, πρέπει λες να βάλω πρόγραμμα, να σχεδιάσω, να στρώσω έδαφος,να βάλω στόχους...

Άκου φίλε μου, πες με ανώριμη, πες με δειλή, πες μου ότι δεν έχω στον ήλιο μοίρα έτσι όπως πάω, όμως εγώ έτσι είμαι καλά.

Δεν γουστάρω τα προγράμματα.

Ναι εξυπνάκια, ίσως φοβάμαι κατά βάθος την αποτυχία..Βρε που σε βρήκαμε εσένα; Πως το κατάλαβες;Καλά εσύ έπρεπε να γίνεις ψυχολόγος με συγγράμματα όχι αστεία.

Για μένα φίλτατε, η ζωή καταντάει βαρετή αν ξέρω που θα πάω. Θες να φταίει η γενιά μου; Θες να φταίει ο τρόπος που μεγάλωσα; Θες η έλλειψη συγκέντρωσης στο σχολείο; Θες να φταίνε τα fridays που τρώω συνέχεια;

Δεν ξέρω τι φταίει..πάντως ένα θα σου πω..

Αν εσύ είσαι αυτός που τα ξέρεις τόσο καλά, και τα κατάφερε, αν εσύ τα είχες προγραμματίσει όλα και σου βγήκαν όπως τα φαντάστηκες στα 27 σου,αν εσύ είσαι το τρανό αυτό παράδειγμα και επαλήθευση της ζωής τότε σου 'χω νέα!

Δεν ψήνομαι καθόλου να γίνω σαν κι εσένα στα 40 μου. Χοντρός με μούσια και αποφθέγματα.

Εμένα η ζωή μου έμαθε μέχρι σήμερα πως όσο και να χτυπιέμαι από κάτω και να θέλω να φέρω τα πράγματα στα μέτρα μου, όλο και κάποια "έκπληξη" θα μου τα ανατρέψει όλα.

Και στη τελική αυτές οι εκπλήξεις όσο θλιβερές, τραγικές, ανυπόφορες ή ωραίες αν είναι μ' αρέσουν στο τέλος. Έχουν τη μαγεία τους. Αυτές θυμάσαι, αυτές περιγράφεις, αυτές σε διαμορφώνουν αυτό που είσαι.

Δεν μπορώ να γράψω σε ένα χαρτί και να το κολλήσω στο ψυγείο"27 Ιουλίου 2012 να παντρευτώ τον Μενέλαο που έχει λεφτά και θα φτιάξουμε το εξοχικό στη Κερατέα με άνεση".

Πλήττω.

Ξέρω που βαδίζω, και όπως λέει και το τραγούδι βαδίζω και παραμιλώ.

Θέλω να έχω την υγεία μου, εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ, και ο κόσμος όλος αν γίνεται.

Θέλω όπως σου ξανά είπα να κάνω μια όμορφη οικογένεια, σαν αυτή που έζησα εγώ και σαν αυτή που δεν έζησα εγώ. Και τα δύο.Μαζί.

Θέλω να έχω δουλειά, να μη πεινάω, να ζώ. Κι αν δεν καταφέρω να γίνω πλούσια, που προς το παρόν δεν με νοιάζει, (ή μάλλον με νοιάζει αλλά δεν έχω καμία όρεξη να βρω το τρόπο και ούτε να αφοσιωθώ σ' αυτό)δεν τρέχει τίποτα. Να ζω με αξιοπρέπεια, να έχω ένα ικανοποιητικό βοιωτικό επίπεδο ζωής.

Θέλω να έχω μια κοινωνική ζωή φυσιολογική, με τους λίγους ανθρώπους που δεν είναι οικογένεια αλλά εγώ τους νιώθω έτσι.

Θέλω να είμαι καλά μέσα μου, να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να μπορώ να κάνω καλά και τους άλλους. Αυτή είναι η ντόπα μου εμένα.

Σήμερα με τα μυαλά που κουβαλάω έτσι σκέφτομαι, σωστό λάθος δεν ξέρω. Θα μάθω. Θα δείξει..

Κακομαθημένα,κομπλεξικά πλουσιόπαιδα με εξουσία

Προτείνω κάτι πλουσιόπαιδα, φλώροι και κακομαθημένοι κομπλεξικοί που έχουν εξουσία να αυτοκτονήσουν ομαδικά χρησιμοποιώντας εξοπλισμό που θα τους έχει αγοράσει με δικά του λεφτά ο μπαμπάς τους.

Νομίζω πως έτσι ο κόσμος μας θα γίνει μια ιδέα καλύτερος.

Δεν τους αντέχω, δεν τους μπορώ και ξυπνάνε τα πιο άγρια ένστικτα μου.

Αφήνω στη πάντα και θετικές σκέψεις και καλή πρόθεση και καλή καρδιά γιατί τίποτα απ' αυτά δεν τους αξίζει.

Είναι τραγικό να δίνεται σε τέτοια άτομα εξουσία, είναι πραγματικά θανατηφόρο.

Πρέπει να συμβιβαστούν με την έντονη τριχοφυΐα τους, το μικρό τους πουλί και τα στραβά τους πόδια και να σταματήσουν να το παίζουν καμπόσηδες με το χρήμα τους.

Ξεφτίλες. Ε ξεφτίλες.

Αναρωτιέμαι, δίνετε και στο πουλί σας κατοστάευρα για να σηκωθεί; Κι αν δεν σηκώνεται τι κάνετε; Φωνάζετε το μπαμπά σας ή το σωματοφύλακα σας να το μαλώσει;

Στη τουαλέτα και στο χώμα όλοι ίδιοι είμαστε ρε.

Ελπίζω κι εύχομαι να υπάρχει η θεία δίκη.