Πρέπει να σου εξομολογηθώ πως τότε που εγώ ήμουν στο Λύκειο -ή λίγο μετά-και εσύ ήσουν στη κορυφή της τηλεθέασης ήμουν ενθουσιασμένη μαζί σου.Τολμώ να πω ότι μου άρεσες. Και για να το χοντρύνω μου άρεσαν και τα σίριαλ σου και εσύ..
Είχαμε τη στιγμή μας άλλωστε.
Ένα βράδυ στο Ρωμαίο, θυμάσαι;
Εγώ μόλις είχα βγει σχεδόν λιώμα σε κατάσταση ύπνου ανάγκης, κι εσύ έβγαινες απ΄το αμάξι σου.
Με κοίταζες θυμάσαι; Τσακώθηκα και με το αγόρι μου τότε γιατί εκείνος ισχυριζόταν ότι κοίταζες αυτόν.Εγώ όμως ξέρω, για μένα χτυπούσε η καμπάνα.
Μπορεί πλέον να μην είσαι του γούστου μου, αλλά προς τιμήν των στιγμών που ζήσαμε μαζί εγώ, εσύ και η Χριστίνα, (και ο Σερβετάλης , τα έφτιαξα με ένα τύπο που μου τον θύμιζε αργότερα) θέλω να σου πω δυο λόγια. Νιώθω πως είναι χρέος μου.
Φτάνει πια με τους καρκινοπαθής, τους άστεγους, τις διγαμίες, τις απιστίες, το aids,τις αιμομιξίες,δε λέω τώρα με το τραβελάκι έκανες μια υπέρβαση..
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πας ένα βήμα παραπέρα.
Φυλακή ας πούμε.
Είναι δυνατόν κανένας ήρωας να μην έχει πάει φυλακή;Κι αν τελικά σε τρομάζει το θέμα του φόνου, του εγκλήματος και της βίας βάλτον φυλακή για φοροδιαφυγή.
Και μετά ξέρεις εσύ..το αφήνω πάνω σου. Όλο και κάποιο τουνελάκι θα βρει ο ήρωας να σκάψει, όλο και κάποιο τατουάζ θα έχει στο κορμί του με τα σχέδια, άσε που άμα θες να γίνει τρελή κατάσταση και να σπάσεις τα μηχανάκια μπορείς να βάλεις τον ήρωα να δραπετεύει με αεροπλάνο μαζί με όλους τους συγκρατούμενους του και τελικά να πέφτουν σε ένα ελληνικό νησί, στο Δασκαλειό ας πούμε..μετά ξέρεις εσύ.
Αρκετά είπα και θα τα πάρει κανένα αυτί και θα μας αντιγράψουν.
Άντε στρώσου.
Υγ: Μπορεί να σε κράζουμε τάχα μου αλλά σε βλέπουμε. Οι μουσικές επιλογές σου όπως πάντα υπέροχες. Αλήθεια τώρα, η σκηνή που γιος και μάνα έχουν καβαλήσει στη σκεπή της μεζονέτας τους για να κοιτάξουν τα άστρα αγκαλίτσα πώς σου ήρθε;
Πάντα με αγάπη,
Το κορίτσι απ' το Ρωμαίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου